Rozdział 22

Na świetlicy tym kimś był zielonooki chłopak.

Siedział sam i dziwnie wydawało mi sie ze jego oczy cały czas były skierowane na moją osobę.

Przez chwile patrzyłam mu w oczy ale szybko oderwalam od niego wzrok i ruszyłam dalej.

-Bo ja... A dobra... Juz nic...

Odezwalam sie kiedy usiadlysmy na krzesłach.

Clara popatrzyla na mnie pytająco.

-No mów...

Chwile sie nic nie odzywalam...

-Sav...

-No bo tam jest Harry... Na świetlicy... Sam...

Przytaknela głową.

-No tak... Chyba...

-Bo ja poszła bym do niego ...

Nie to głupi pomysł.

Spuscilam głowę i zaczęłam bawić sie rekawem od bluzy.

-To idź.

Jasne bo pójdę... Nie mam odwagi by podejść sobie swobodnie do chłopaka który jest moim punktem westchnięc.

-Nie...

-Czemu?

-Nie mam odwagi... 

-Ty odwagi nie masz?

Przewróciłam oczami.

-No a nawet jeśli to co ja mu powiem?

Mam pustkę w głowie kiedy o tym myśle.

Co ja mam robić?

-Coś napewno wymyślisz.

Oznajmiła Clara a ja siedziałan i nerwowo przegryzalam dolną warge.

-On tam dalej siedzi?

Dziewczyna wzruszyła ramionami.

-Nie wiem... Chyba tak

-To daj coś... Wywale coś do kosza i przy okazji zobaczę czy dalej tam siedzi...

Dziewczyna chwile grzebala w plecaku ale nic nie znalazła.

-Wybacz ale nie mam...

Kuźwa... Dobra zobaczę moze ja coś mam.

Szukam i szukam... Tak!!

Znalazłam papiery które w ogóle nie są mi potrzebne.

Chyba kartkowki z matmy.

No... Nie potrzebne mi...

-Mam..

Oznajmilam i poszłam do kosza wywalić.

Cały czas siedział na kszesle i patrzył w moją stronę.

Chwile patrzyłam na niego i zdążyłam zauważyć jak jego oczy zrobiły sie ciemniejsze niż wcześniej.

To takie dziwne uczucie czuć na sobie jego wzrok.

Strasznie przystojny jest i do twarzy mu w tej czarnej koszulce.

Kiedy byłam koło Clary usmiechnełam sie sama do siebie.

Aha...

-Dalej tam jest...

-No to na co czekasz? Idź do niego!

Nagle poczułam ten cholerny stres... 

Zaczęłam cała sie trząsc i nagle zrobiło mi sie zimno.

Co sie ze mną dzieje?

Serce mi szybko zaczęło bić kiedy pojawiła mi sie jedna myśl.

A konkretnie to ze zacznę z nim rozmawiać.

Jeśli w ogóle będę miała odwagę tam pójść...

CZYTASZ----> DAJ KOMENTARZ :)