Rozdział 11

Kiedy miałam nadzieje ze dojde bezpiecznie do klasy ktoś mnie tak popchnął ze musiałam sie oprzeć rękoma o ławkę by na nią nie upaść.

Co jest... to jest stado bawołów...

W ogóle co ja sie dziwie.

Mogłam poczekać aż wszyscy wejdą do klasy a ja w tedy bez obaw weszła bym  spokojnie nie narażona na staranowanie.

Gdy chcialam podnieść sie z ławki ktoś ponownie na mnie wleciał.

No co jest??

Normalnie lezałam na tej ławce.

Kiedy popatrzyłam w dół zamarłam...

Białe conversy...

Tylko jeden chłopak nosi takie buty.

Jego dłonie opierały sie koło moich a jego ciało opierała sie o moje.

Gdy dotarłam do ławki ocknełam sie i  zobaczyłam ze jestem w klasie.

Co to było?

Jak to możliwe?

Dwa razy wpadł na mnie Styles.

On to zrobił specjalnie czy przez przypadek? Nie wiem...

Ale wiem ze to było jedno z dziwnych lecz przyjemnych uczuć...

Nagle Amy machnela mi kilka razy przed oczami w tedy kiedy ja rozmarzyłam sie...

Yyy... Ona coś do mnie mówiła prawda?

-Ej...

Popatrzylam na nią.

-C..co?

Dziewczyna sie zaśmiała.

-Savana poczuła swój kosmos.

Powiedziała śmiejąc sie przy tym a ja zdziwiona i zdezorientowana popatrzylam na nią.

Co ona własnie powiedziała??

-co?

Dziewczyna ponownie sie zaśmiała i kiwneła w stronę Harry'ego tak by pokazać ze wie ze o nim myśle.

No dobra to nie jest dziwne bo ja o nim myśle prawie cały czas... 

-Widziałam co Styles zrobił...

Nagle poczułam jak moje policzki czerwienia sie kiedy przypomnę sobie to co przed chwila miało miejsce.

Popatrzylam na Harry'ego mając nadzieje ze w jednym stopniu tez o tym myśli i zerka na mnie ale nie... On chyba nigdy na mnie nie popatrzy z własnej woli...

Przynajmniej tak mi sie wydaje...

Nagle gdy tak na niego patrzyłam przypomniało mi sie coś i znowu zrobiło mi sie ciepło na twarzy a policzki były jeszcze bardziej czerwiensze niż wcześniej... 

-Amy pamiętasz kiedy no... Pakowałam sie pod koniec matematyki o chciałam sięgnąć po torbę i w tym czasie szedł Harry i no niechcący dotknelam go... Tam..

Gdy to opowiadalam jeszcze bardziej dziwnie sie poczułam.

W tedy gdy dotknelam go w Te miejsce on nic nie mówił tylko chwile stał w miejscu i kilka razy zerkał na mnie i ruszył dalej.

To naprawde było dziwne uczucie dotknąć chłopaka no wiadomo gdzie.

Amy sie zaśmiała.

- No w tedy pewnie on poczuł swoj kosmos.

Myślałam ze padne ze śmiechu.

- Ta i moze jeszcze stanął mu...

Nagle uświadomiłem sobie ze powiedziałam to na głos gdy Amy patrzyla na mnie bliska wybuchniecia śmiechem.

-Naprawde?

Serio ona o to pyta?

-Weź Amy...

- No co... 

Zaśmiała sie.

Przewrociłam oczami.

Nie wiem nawet kiedy rozgadalam sie z nią na temat pojechania na basen.

Nagle dostałam czymś twardym w kolano... Auć. 

Popatrzylam w dół... Serio?!

Dostałam z mydła... Aha.

-Savana podaj!!

Z końca klasy krzyknął Michael.

-Ty to rzuciłes?

-Sorry nie w ciebie miało trafić tylko w Bena.

Boże jaki zezol.

-Nie podawaj mu.

Odezwał sie za mną Thomas.

Podnioslam te mydło i dałam mu je.

Thomas je wziął i rzucił w Michaela na co on zaczął udawać ze umiera.

Aha?!

-Zostaw mnie ty debilu!!!

Nagle rozległ sie krzyk Bena.

Wszyscy wpadli w śmiech kiedy zobaczyli ze Will dźga go cyrklem.

Dopiero teraz zauważyłam ze nie ma nauczyciela.

Ale chwile pózniej przyszedł i jego mina była bezcenna gdy zobaczył w jakim stanie jest klasa i co robią chłopacy Benowi a mam na myśli Thomasa, Simona, Jacoba, Willa, Michaela i Lucasa.

-Co tu sie wyprawia??

Chłopacy usiedli na swoim miejscu i nikt sie nie odezwał.

Kiedy lekcja sie skończyła chłopacy w ogóle sie nie przyjmowali ze dostali uwagę bo jak sami stwierdzili "bezsilność nauczyciela" czy coś takiego.

Będziemy mieli wykłady od wychowawczyni kiedy dowie sie co tu sie stało...

CZYTASZ----> DAJ KOMENTARZ :)

Hejka ;D

Troszke dłuższy niż zazwyczaj ;) 

Więc co myślicie o tym rozdziale?? 

;) 

I mam prośbę jeśli czytasz moje rozdziały to proszę zostaw komentarz dla ciebie to tylko chwila a dla mnie motywacja do dalszego pisania :* 

Z góry dziekuje ;)